Deze website maakt gebruik van cookies, zodat wij u de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden.
Bekijk ons privacybeleid voor meer informatie.
De aardappel is, na mais, tarwe en rijst, een van de meest belangrijke voedingsgewassen ter wereld. Een aardappel is voedzaam en gezond en verbruikt daarnaast relatief weinig water.
Wereldwijd ligt de productie rond de 380 miljoen en dit kan de komende jaren alleen maar oplopen. Met het milieuvriendelijke aspect van de aardappel, wordt de aardappel steeds belangrijker. Om te voldoen aan de vraag naar voedsel is het belangrijk om een kwalitatief hoogwaardige aardappel te telen. Hiervoor zijn aardappelrassen nodig die bestand zijn tegen veranderingen in de toekomst.
De nadruk ligt vooralsnog volledig op Research & Development. Het is namelijk de overtuiging van Aardevo dat innovatie de sleutel is voor toekomstbestendige gewassen
Uiteraard is de hybride veredeling van diploide aardappelen geen eenvoudig proces, maar gelukkig kunnen we wel vrij eenvoudig uitleggen wat het inhoudt.
Zaden vervangen de grote hoeveelheden pootaardappelen. “Slechts 30 gram aardappelzaad vervangt 2500 kilo aan pootaardappelen”
Uiteraard is de hybride veredeling van diploïde aardappelen geen eenvoudig proces, maar wel vrij eenvoudig uit te leggen. Aardappelen hebben veelal 4 verschillende exemplaren van hun chromosomen, waardoor het bij kruising moeilijk is om exact te bepalen wat de eigenschappen van nakomelingen zullen zijn. Het aantal mogelijkheden is namelijk te groot.
De oplossing voor dit probleem lijkt in de basis te liggen bij bestaande diploïde aardappelen, oftewel aardappelen met 2 sets chromosomen. Door middel van inteelt ontstaan homozygote aardappelen. Oftewel de genetische eigenschappen zijn nog maar in 1 variant aanwezig. Vervolgens worden de homozygote aardappelen gekruist, waarbij de nakomeling eigenschappen van beide ouders draagt. In veel gevallen is deze aardappel beter en sterker dan de afzonderlijke ouders.
Bij veel andere gewassen is hybride veredeling al decennialang in gebruik. Denk hierbij bijvoorbeeld aan mais en suikerbieten. De reden hiervoor is eigenlijk vrij simpel. De nakomelingen zijn grof gezegd beter en resistenter dan hun ouderlijnen. Ook zorgt de methode ervoor dat er relatief snel nieuwe rassen gekweekt kunnen worden. Hierdoor kan er bijvoorbeeld sneller worden gehandeld als het klimaat verandert of er een nieuwe ziekte uitbreekt. Oftewel, met een verandering in omstandigheden kan toch dezelfde output worden behaald.
Hoewel hybride verdeling veel meer voorkomt, bevindt de hybride veredeling van aardappelen zich nog in de ontwikkelingsfase. Wereldwijd zijn er slechts 2 partijen actief die zich hier volledig op richten. Beide partijen bevinden zich in Nederland en dat is geen toeval. Nederland voldoet namelijk aan alle voorwaarden om op deze manier te kweken en te ontwikkelen. Ons land beschikt niet alleen over de juiste kennisstructuren, maar biedt ook de ruimte om aardappelen te telen. Hiervoor heb je vruchtbare grond en goede telers nodig en deze zijn beide in voldoende mate aanwezig. Om de goede concurrentiepositie in de wereld vast te houden is het juist nodig om te innoveren. De toekomst van de landbouwsector kon namelijk wel eens in de export van kennis liggen in plaats van de export van producten.